bugün

annelerin evdeki silahı olarak bilinen terlikleri, evlatlarına attıktan sonraki sözleridir. "çabuk getir terliğimi" gibi.
Gebermeyesice.
Bak hala konuşuyor.
-Getir o terliği bana!
biraz kokmuş kusura kalma evladım.
acıdı mı?
eşşoğlueşşeğin çocuğu seni !
Hayvan oğlu hayvan, getir o terliği buraya.
--spoiler--
geri getir bi daha atıcam
--spoiler--

canım annem ya.
(bkz: ya sen beni niye çağırdın)
-terlik yememek için kaçıyor birde.**

+ başka napıyım anne ya bekliyimmi öyle?

- kız hala burdamısın sen...
--spoiler--
çabuk getir o terliği! terliğe bir şey olursa gebertirim seni...
--spoiler--
terlik fırlatmadı ama kaşıkla kafamı yarmıştır kendileri.
olay yıllar yıllar öncesinde geçmekte. bir gün annem, yengemler oturmuşlar masada yemek yiyorlardı içeri girip anneme bi şaka yapayım dedim. o an da o kaşık annemin elinden çıkıp nasıl kafamı yardı anlayamadım. tabi kafamdan akan kanı görünce bende bi koşturmaca. doğru sokağa fırladım. arkamdan yengem "chirizonda gel buraya bakim neyin var" diye bağırmakta. baktım annem yok durdum.

sonra farkına vardım ki annem kılını bile kıpırdatmadan sofrada beklemekte. yani anneden anneye değişir bu tepki.
patlayasın işallah.

not: trakyalıyız.