bugün

belki platonik olarak belki de ayrılmış belkide sevip kavuşamayan, aşk acısı çeken yazarlardır.
hunharca sevişmesi gereken yazarlardır. çünkü fahişelikle kutsanmış ruhlar yanmayacaklar!
intihar etmesi gereken yazarlardır. bu acı çekilecek gibi değil.
tadını çıkarmaya bakmaları önemle arz olunur.
acı olmazsa insanda olgunlaşma mefhumu can bulmayacağı için kafi derecede kelek birer karpuzsunuzdur.
Yaşadığını hisseden yazarlardır aynı zamanda.
çekmek zorunda olarak çekiyorum. mahir ile feride'nin aşkının ızdırabının acısını arkadaş hatırı için izleyerek çekiyorum.*
kendilerine bir doz, grup anemi'den şu şarkıyı öneriyorum: http://www.youtube.com/watch?v=qQJIlh-S10E

--spoiler--

sizi üzenin
sizi üzenin
sizi üzenin ta aq

--spoiler--

yetmedi mi, o zaman her dilde sırayla aq demek lazım gelebilir. bunun için de damien rice adlı yahuşuklu abimiz sizin için rootless tree'yi söylesin bence: http://www.youtube.com/watch?v=xlnpedLeGbo

"So fuck you, fuck you, fuck you
And all we've been through"

bu da sizi kendinize getirmeye yetmiyorsa, hala "sizin gezegende aşk var mı aşk" kafasında yaşıyorsanız milyarlarca ışık yılı uzaklıktaki hede galaksisinden hödö yıllık bilgi, birikim ve tecrübe içeren kadim bir teşhis geliyor: https://pbs.twimg.com/med...BYLCLfgIQAA3lg-.jpg:large

hadi şimdi dağılın. *
serdar ortaç,
tan taşçı,
demet akalın,
vs.

bunlar aşk acısı çeken şarkı sözü yazarlarıdır. sonuçta yazarlar. demet akalın şarkı sözü yazıyor muydu? tam bilemedim.
An itibariyle değil. Her an çeken yazarlardır.

izmiri haritadan silen yazarlardir.