bugün

düz mantık çıkarım cümlesidir. geçen dumanaltı bi' mekanda rakımı yudumlarken girdiğim sohbette bardağımın son damlasına gelirken çıkan sonuç buydu.
öyleyse vatanda yoktur, zira sehitler vatan ugruna, namus ugruna ölmüslerdir.
allah'a inanmayan askerler'de vardı aralarında, niye boşuna ölsünler, başka çareleri yoktu ya ölceklerdi ya da öldürceklerdi. ya da zengin olcaklardı hiç orda olmamak için.
yo dostum yo işte burda yanılıyorsun , ölen şehitler boşuna ölmüş diye bir şey yoktur . o insanlar belirli bir amaç uğruna hayatlarını kaybetmiştir . saygısızlığın anlamı yok .
bir sorunsal daha.
(bkz: sözlük ölüm döşeğinde)
"insan aynştayn olmayagörsün" diye hayıflandıran tespittir.
kimin şehit kimin niyazi olduğunu biliyor adam tabii. çıkar yol arayıp kendini avutmak gerek. ben de olsam aynını yapardım. devam.
insanlar vatanları uğruna ölmüştür ve şehitlik mertebesine ulaşmıştır. şehitlik bir ünvandır asıl amaç vatan için can vermektir.
şehitlik bazı dinlerde de yer alsa da aynı zamanda dinden bağımsız bir kavramdır.

şehitlik kavramı söz konusu kişiyi yüceltir, geride kalanları onurlandırır. kimse istemez bu şekilde onurlandırılmayı belki ama kişi öldükten sonra yapılabilecek tek şey de kendisine ve geride bıraktıklarına saygı duyulması, adının yaşatılmasıdır. toplumun elinden geldiğince ödüllendirilmesidir.
insan oldururek cennete gitmeyi hayal etmek sadece islama ozgu bir mallik degildir , butun ilahi dinlerde bu sacmalik ve bug vardir.