bugün

kendinize benzettiğiniz her yerdir.

insan yeni'den korkar; yeniyi kendine uydurana kadar debeler; kırar, keser, böler, diker, arttırir, çoğaltır en nihayetinde kendine benzetirse aitlik hisseder, kendine benzetemedikçe de huzursuz
görsel

Benim için burasıdır. Bazen sarı çiçekli tarla gibi canlı mutlu. Bazen yeşil tarla gibi sade yeşil huzurlu. Bazen de mavi gökyüzü gibi uçsuz bucaksız.
hiçbir yer.
Cehennemin dibi şüphesiz.
adiyetisyenime sormam gereken bir konu...