affet sevgilim ölemedim

Hızlı tramvaylı bir ulaşımdı ayrılık, günün ilerisine .
Şimdi o gündüm...
Kurbanlarına gülerek bakan yüzler gördüm,
karar yazan klavye sesleri,
biraz şahit
ve bir yargıç,
dik duruşumda adalet.
Bilmediğim bir dine kurbandı;
yere yavaşça yayılan kanımdı sevgim.
Kırmızıydı şimdi adalet!

Ölmedim inan...
Denizin ortası, içim yangın,
Martılar gibi geldi üzerime üzerime sevgili
vapurlara bağlı bir hayattı onlara atılan simit,
Yoktun artık,
neye yarardı sevgiye, aşka ümit?
Mavi; gökyüzüne taşındı içimden; sevap,
kanım yerde kaldı ,
ve O aynada ben ;
yüzüme "seni çok seviyorum biriciğim" yazılı.

Ölemedim...
içime yazıldı inan,
senliliğin o son sahnesi,
seni sarmakla oldu meşk..
Beyaz yüzünden, iki göz gibi baktı bana aşk.