bugün

altıma filan sıçıyorum işte mal mal emekliyorum.

1994 doğumluyum.
tası tarağı toplayıp istanbula geldiğimiz yıl.
evin kömürlüğünde bulduğum kimbilir kaç yıllık çizgi roman dergileri.
Anne sütü.
braveheartgösterime girmişti. incirli sinemasında filmin başlamasına 5 dk var. karnım zil çalıyor. ya yemek yiyip bir sonraki seansı bekleyeceğim, ya da aç karnına filmi izleyeceğim.

tercihimi filmden yana kullandım. film bitti, koşarak gişeden bir bilet daha aldım, filmi üst üste 2 kere aç karnına izledim. sonra Bakırköy meydana yürüyüp, Mahmutbey minibüsüne bindim. son paramdı. yemeği evde yedim.
(bkz: mirkelam ın her gece klibi)
Okul hayatımdaki ilk zayıfım gelmişti. Hala hatırlarım. Matematiğe kafamın çalışmadığını söylemişti serap hoca. Öys de full çakınca yanına gitmiştim ama yüzü bile kızarmadı kaltağın.
(bkz: Çiller kararları)
(bkz: bizimkiler)

Her pazar.
1995 yılının haziran ayında ilk basketbol maçıma gitmiştim. ilk para vererek yaptığım basketbol maçımdı ve sonuncusuda oldu.
yokluk. şimdi düşününce çok tuhaf oldum. bayağı bayağı yoktum. omg.

13.7 milyar sene yoktum ben şu evrende. ne garip.
Yumurtanın sarısı, gitti yazar kasa cok yazar'ın yarısı.
Ben Sadettin Teksoy, sokarım. Reha Muhtar'ı da unutmamak gerek, her nerede yaşanıyor ve yaşatılıyorsan. Tam tarihini hatırlayamadım ama bir de Van Gölü canavarı vardı.
(bkz: emel)
(bkz: hovarda)
Babamı kaybettiğim yıl.
1.yaş günümü çılgın bir parti ile kutlamıştık. heyy gidi günler. zaman ne çabuk geçiyor.
8 yaşındaydım. Yürüyerek okula gidiyorduk. ayağımızda köpek yemezler.
gencim o zamanlar, o kadar gencim ki daha doğmama 1 sene var. hatırlanmayan anılardır.
6 yaşında olup hatırlanamayan anılardır
muhtemelen anaokulunda maket evde oynuyorumdur.
pipimi çıkarıp poz vermişim yanımda rahmetli anneannem, yanımda benim kahrımı çeken annem, fotoğrafı çeken de feodal babam.
Diyarbakır Bağlar da bir okul hiç gülmeyen bir öğretmen iğrenç kokan bir okul her yağmurda sel giden yollar üvey anneden yenen dayaklar bir de annesizlik. pek güzel şeyler kalmamış hatırımda.
Evlerin ışıklarının söndürülüp yakılmasıdır.
Gecelerce sürdü bu eylem.
susma sustukça sıra sana gelecek diye bağırıyordu insanlar pencereden.
kenan doğulu' nun kurşun adres sormaz ki şarkısının hit olmasıdır.
sıcak bir yaz günüydü, dalımdan koparıldım.
tüneldeki ışığa doğru birinin beni ittiğini, doktorun anneme, bebeği it dediğini, vücudumun sıkışmış olduğu hissini, yeşil hastahane örtüsünün bedenimi sardığını, bir anda soğuk bir yere ışınlanmışım gibi üşüdüğümü, sonra babamın beni ona götüren kadınla birşeyler konuştuğunu, babamın bana baktığını hatırlıyorum. tarih 6 mayıs 1995. benim aklımda kalanlar bunlar.
Ilk karne.