öyle bir geçer zaman ki

izlerken kendinden geçen akşam kuşağı bireylerinin, başkarakter oyuncusu cemile'ye görüş günlerinde temiz çamaşır götürme olasılığı olan dizi.
(bkz: bir kitle imha silahı olarak televizyon)
Ben de izliyorum hem de geçen hafta* üç bölüm durmaksızın izledim. bireysel çözülmelerin çürüttüğü toplumun yamalı kozasını anlamaya ihtiyacım vardı.

Ayfer Tunç'un son romanı incil'den bir alıntıyla başlıyor. sanırım bu alıntı, yukarıda sözünü ettiğim toplumsal çözülmeyi bize bir parça olsun izah edebilir.

Recm edilmek üzere olan bir kadını taşlamak isteyen topluluğa Hz. isa 'ilk taşı günahsız olanınız atsın.' diyor.

Hangimiz günahsızız ki?

Yarın bu Osman'lar, Mete'ler falanlar filanlar birer ali olacak...
yani ağaçlar fidana, fidanlar ağaca dönecek ülkemde. kısır döngü işte...

Ek: yazdıklarımı okuduğumda gördüm ki sevgili sözlük: ben de en az cemile'ye temiz çamaşır götürmeye hazırlananlar kadar ciddiye almışım bu diziyi.