ay lav yu

kanımca günlük hayat olaylarının bile senaryosundan daha dolu olduğunu düşündüğüm bir film. daha doğrusu senaryo demeye bin şahit. film şive taklitleriyle dolu daha önceden de dendiği gibi ve birkaç klişe replikle doldurulmaya çalışılmış. filmde biraz göze batan nokta: tınne(yok) ismindeki köyün varolma mücadelesi ve bu mücadelenin zaferden çok yenilgiye dönüşmesi. "selam verdik borçlu çıktık" hesabı. onun dışında gülerken kendine tokat atan çocuğun yüzüne bakarken gülmekten başka, başka sahnelerde anormal bir tepki verileceğini sanmam.