15 yaşında yaşamaktan bıktım diyen velet

büyük çoğunlukla anne babanın suçlu olduğunu düşündüğüm olay. bir, onlara hiç çocuk olma hakkını vermeden, o kurs benim, bu sınav senin çocuklara ne istediklerini bile sormadan, sadece bizim istediğimiz olsun istiyoruz.doktor olacak, olmadı avukat, mühendis. o ister mi? e canım biz onun iyiliğini düşünüyoruz'.ve böylece çocuğa bu ağır yükle dünyayı dar ediyoruz.

iki, çocuklarımızın 'aman gözü dışarda kalmasın.' 'ne isterse alalım, bizim olmadı bari onun olsun' gibi her istediğini hatta bazen istemediğini eline vererek onu tamamen doyumsuz yapıyoruz. ve hep daha fazlasına alıştığı için küçük bir eksiklik onu mutsuz ediyor.

üç, çok çocuklu ailelerde * ailenin geçimini sağlamak hep onlara düşüyor.sanki kalabalık bir ailenin çocuğu olmak onun suçu gibi daha küçük yaşında ekmek derdine düşüyor. parasızlık şöyle dursun, sevgiden de mahrum kalan bu çocuk elbette yaşamaktan bıkıyor.