iz bırakan kitap cümleleri

Bir zamanlar iki kuş avcısı varmıs. Daga cıkıp aglarını yaymıslar. Ertesi gün geldiklerinde ne görmüşler istersiniz? Agları tahtalı guvercinlerle doluymuş. Zavallı hayvanlar kacıp kurtulabilmek icin umutsuzca cırpınıyorlarmış, ama agın delikleri cok kucukmuş. Nasıl gecsinler? Kahrolası kuşlar bir deri bir kemik nerdeyse, bunları pazarda nasıl satarız? demiş avcılardan biri. "Birkac gun bekleyelim biraz yerler şişmanlarlar" demiş öteki. Böylece onlara yem vermişler, su icirmişler. Guvercinler de olanca gucleriyle yiyip icmeye başlamış. Iclerinden biri, yalnızca biri hicbir şey yememiş. Guvercinler her gecen gun biraz daha şişmanlıyormus. Yalnızca biri giderek zayıflıyor ve inatla agdan cıkmak icin ugraşıyormuş. Bu durum avcıların onları pazara göturdukleri gune kadar surmuş. Hicbir şey yememiş olan guvercin o denli zayıflamış ki son bir cabayla agın o ufak aralıklarından gecmeyi başarmış ve ucup gitmis. Artık özgürmüs.

Nikos Kazancakis- Yeniden Carmıha Geriliş

(bkz: haklısın biraz abarttım)