milena

mektubuna yazmış olduğun bir cümlenin bütün kelimelerini defalarca okuyorum: onu sevdiğim doğru ama seni de seviyorum evet belki de böyle olmasaydı sen milena olamazdın ve sen olmasan kimbilir ben ne olurdum? bu gerçeği pragda söylemeyip viyanadan yazman da iyi olmuş. belki de yaptığın şeyleri senden daha iyi anlayabiliyorum milena..

aslında başından geçenler değil önemli olan. önemli olan sensin yalnızca..
benim durumum.. gücümü ve duygularımı böylesine harcayıp sonuçta ölmemem!.

heyt be ne sevgiymis diyor insan bu satirlari okuyunca ve gecmise donup aralarini yapma istegi uyandiran kitapdir benim icim..
ayrica kafka ya bu denli guzel satirlar yazdirmis guzel entellektuel kadin...