platoniğinin adını koluna jiletle kazıyan insan

--spoiler--
Şimdi onlar yoklar
Kısa sürmüş bir hayal gibi
Yaşanmışlığınızdan emin olmadığınız güneşli günlerin yüzleri
Talan edilmiş savunmasız bir kasabanın
Issız sokaklarında yürüyorum
Bir zamanlar içinden gürültülü kalabalıkların geçtiği çarşılar bomboş
Mahallemizi tek tek terkeden sokak satıcıları yoklar
Kıskanç kocaların öfkesinden korkup iki sokak öteye gidemeyen iri gözlü kadınlar da yoklar
Düğünlerde birbiriyle dans eden küçük kızlar
Arsayı mesken tutmuş, dirsekleri, dizleri yaralı haşarı erkek çocuklar yoklar
Şimdi onlar yoklar
Hınzır gülümsemeler de zarif bedenleriyle salınıp yürüyen bıçkın delikanlıların günahkar bakışlarında dans eden küçümser edalı kızlar yoklar
Uğruna arabesk şarkılardan apartılmış şiirler yazılan utangaç kızlar yok
Su sıvısının ip ince ve keskin ucuyla omzuna uzaktan sevmelerinin baş harflerini kazıyan serseri çocuklar da yoklar
Etrafa bakındığımda bir telaştır kapılıp gidiyorum
Sen yoksun....
--spoiler--