sözlük yazarlarının itirafları

bugun bizimkiler bir yakının cenazesine gittiler. 32 yaşında bir bayan, 2. çocuğunu doğurduktan sonra kalp krizi, kanama artık ne haltsa ondan kalbi duruyor. kalp masajıyla falan döndürüyorlar ama bir kaç gün yoğun bakımda kaldıktan sonra beyin ölümü gerçekleşiyor. insan daha ölümü kabullenememişken organ nakli konusunda karar vermek gerekiyor. karşımda bir fotoğraf, 2 ay önce çekilmiş, hamile, kocası yanında, mutlu ve güzel. bugün gömdüler onu, ardında iki çocuk, bir de yaşayamadığı koskoca bir hayat. hani hastanede orda burda çok çarpıyor insanın gözüne ölüm de, böyle genç bir insan, hele akıllarda hiç yokken, hani beklenmezken, ne bileyim bir kaç gün önce mavi mavi bebek odasını hazırlayıp belki gelecek planları yaparken ölünce öyle pat diye çarpıyor ölüm insanın yüzüne! ne kadar sahte bir hayat, ne kadar adaletsiz ve b.ktan. bütün çabalar, bütün üzüntüler, bütün mutluluklar bit kadar kalıyor ölümün yanında. kendizimi oyalıyoruz her yeni gün, aman böyle oldu, şu da böyle yaptı. salakça uzun vadeli planlar yapıyoruz, 'seneye şuraya gidicem!' , 'yaz gelsin, şunu alıcam'.. belki 2 sn sonra ölüyorsun ve bitiyor. bu kadar gerçekçi aslında yapılan tüm o planlar.