yazmak

bir kere zehrini parmaklar tattı mı vazgeçilemeyen; insana alternatif bir varoluş şeklinin kapılarını açan bir dışavurum şekli. zordur yazmak; bilgi ister, birikim ister, yürek ve hayal ister. üstelik sürekli olarak da, yazan kişiyi tüketen bir eylemdir; çünkü sizden beslenir, sizin kelimeleriniz, sizin hayallerinizden. yazdığınız oranda yabancılaşırsınız insanlara, çevrenize ve kendinize. bir süre sonra yerini şizofreniye bırakır; hep ben ben ben deyip durduğunuz ben bir gün bir anda biz oluverir, farketmessiniz. üstelik hiçbir garantisi de yoktur; size, kendinizi ya da etrafınızdakileri değiştirmek için söz vermemiştir asla. eninde sonunda ya tüketirsiniz ya da tükenirsiniz.