kız kardeşin bakire olmadığını söylemesi

yaşadığımız toplumun örf ve adetlerine baktığımız zaman bekaretin namus cinayetleri haline getirildiği bir zihniyete sahibiz. ama aynı zamanda erkeklerin çoğu evlenmeden önce kız arkadaşlarına belki baskı ile belki sevgi sözcükleri ile yada kızın kendisinin istemesi ile bekaretlerini kaybetmelerine sebep oluyor, bunu yaparken de gelişmişlikten, modernlikten bahsedip aslında kendi içlerinde kabul etmedikleri bir durumu sırf kendi tatminlerini sağlayabilmek için doğalmış gibi gösteriyorlar. bunu da her yerde övüne övüne anlatıyorlar. burada kıstas olan kızın bakire olmaması mıdır yoksa bunu abisine ya da kardeşine anlatması mıdır? madem çok moderniz çok gelişmişiz bunun anlatılmasında ne sakınca var ya da biz namus timsali gibi görünerek ailemizi kandırmaya çalıştığımızda aslında kendimizi kandırmıyor muyuz. farklı bir açıdan bakıldığında ise aile içinde anlatılan çok özel bir durumun herkesin okuduğu bir yerde yazılması doğru mudur? bizim karşı olduğumuz hangisidir? fikir beyan edip ahkam kesen bir çok kişinin kendileri gerçekte kimse ile sevişmiyor mu. bu iki yüzlülüktür başka hiç bir şey değil. işimize geldiği zaman bekaretin ne önemi var kendi ailemizden biri yaptığı zaman ise namus cinayeti sebebi. ya bunun arkasında durup kendi yaptığımız şeyi kötülemeyeceğiz ya da bu kadar kötü bir şey ise kendimiz yapmayacağız sonra da dürüstlükten dem vurmayacağız...