abla olmak

hayattır.

doğar doğmaz sahiplenmektir,

o küçücük eli hiç bırakmamamaktır,

sanki tüm sorumluluğu sendeymiş gibi telaş yapmaktır her an,

kızdıktan sonra pişman olup saatlerce ağlamaktır,

onun üzülme ihtimaline bile dayanamamaktır,

hata yapmasına izin vermemektir,

birini kendinden daha fazla sevebilmektir,

uyurken gizlice nefesini kontrol etmektir,

büyüdüğünde bile bebek gibi sevmektir,

fedakar olmaktır,

daha 4 yaşındayken o doğduğunda aniden büyümektir...

sevmektir. karşılıksız anne, baba sevgisi kadar saf ve temiz duygularla hayatına sonradan gelen o küçük insanı delicesine sevmektir abla olmak.