bir lokma bir hırka

içinde mücadele barındırmyorsa içi boş felsefedir.

Tasavvufa baktığımızda da barındırmıyor.

Allah resulü saray dikmedi. Şahsi serveti yoktu. Biriktirmedi. Barış yurdu/islam devleti feraha, refaha da kavuşsa o sadeliğini korudu. Çünkü bunda hem huzur hem de allahın rızası vardır.

Ama postuna oturup-haşa- zikir çekip, ben bir şeye karışmam demedi. Refahı yaydı, barışı yaydı. Devrimci önderdi.

Zaten bugün, bir davası olmayanların bu sözlerinin içi boş olduğunu görürsünüz. Kanaat, sadelik, basitlik derler mercedesle tribleks evlerine dönerler.