hüzün

Kalbimizi kaplamayı biraz olsun bırakandır.

Epeydir yazmadım buraya. Çok şey yaşadım bu sene aslında, çok da olgunlaştım. Eskisi kadar hassas değilim belki ya da büyüdüm. Hep kendimi olgun bilirdim. Bu sene anladım ki ben ne kendimi ne de insanları tanıyormuşum. Kendimi çok akıllı sanıyormuşum.

Şimdiye kadar elde ettiğim başarıların hiçbiri gerçek değilmiş. Önemli olan sosyal hayatta başarılı olmakmış, kendini ifade edebilmekmiş. Aynı zamanda kendini ezdirmemekmiş. Kendinden ödün vererek bi insana kendini sevdiremezmişsin. Ben dostluğu böyle bilirmişim. Ha dostluk kavramı da ne kadar var orası karışık. Bi yerlerde hala olduğuna inanıyorum. Ama ne aşk ne de dostluğu benim gibi düşünen bir insan bulamadım galiba.

Sen 5-6 yıllık arkadaşım, senin mizacın sert ama seviyorsun beni biliyorum. Ama o kadar bencilsin ki aslında benim sana olan dostluğumu hak etmiyorsun. Ama karşılık beklemek şu hayatta en yorucu şey. O yüzden artık karşılık beklememek için aşırı her sevgiden her hareketten kaçıyorum. Bu yeni beni yadırgıyorsunuz ama benim yıllarca sizi yadırgadığım kadar değil.

Sevgi kelebeği de olmayabilirim ama benim düşüncelerimi hak etmiyorsunuz. Ben de herkes gibi kendime saklıyorum artık iyi niyetimi.

Hele sen... Sen zaten benim aşkımı hiç hak etmedin. inan bir boşlukta olmasam asla sana aşık olmazdım. Hissettin mi bilmiyorum ama sana olan hislerimi hiç gerçek anlamda öğrenemeyeceksin. Bilmen bana zarardan fazlasını vermeyecek çünkü. Ve yanlış kişileri de seçeceğine o kadar eminim ki... Neyse kendimden hala korkuyorum bu konuda. Ama bu konuda bari doğru tercihler yapayım istiyorum. Yoluma böyle biri henüz neden çıkmadı bilmiyorum ama bu yeni halimi beklemesi onun adına iyi oldu.

Eskiler.. Eski sevgilim... Neler yaptığını çok merak ediyorum. Kalbimin en hüzünlü köşelerinden biri sana ait genç adam. En büyük hatam... Sana kırgınlığımda çok ama daha çok gülüp geçiyorum. Sokakta rastlaşmamız imkansız gibi ama olur da denk gelirsek en azından benden sonraki hayatında ne yaptın bilmek isterdim. Sen benim kendime güvenimin kırıldığı ilk noktasın. Hep güvensizdim etrafa ama seninle beraber ilk defa kendime güvenmemeyi öğrendim. Hangimize daha çok kızıyorum bilmiyorum ama senden artık nefret etmiyorum.

Hüzün... Bu karlı gece mi oldu bana bunları yazdıran bugün yaşadığım gün mü? Ben yine insanlara güvenmemem gerektiğini tokat gibi öğrendim. Ama eski etkisini yapmadı. Çünkü ben artık hayatı kabullenip yoluma devam ediyorum. Değiştiremeyeceğim şeyler için dert yanmayı bırakmak istiyorum.

Bu yazı da içimde kalmasın diyeydi. Başlıkta böyle denk geldi. Belki de olması gereken yer burasıydı.

Hüzün sen artık bana uzak olmalısın... Hoşçakal... Yarın yeni güzellikler gelmeli.