pull me under

Dream Theater poserı olduğum dönem en sevdiğim Dream Theater şarkısıydı, grubu keşfettikçe favorim olmaktan çıktı fakat hala çok seviyorum bu şarkıyı, gereksiz gömülüyor. James Labrie'nin en iyi vokal performansı bu şarkı da olabilir çünkü adamın sesini beğenmeyenler bile bu şarkı da hakkını teslim ediyor genelde. Başyapıt kalitesinde ki bu şarkının tek kusuru bitişi, belki de hayatımda dinlediğim en kötü şarkı bitişi olabilir çat diye bitiyor resmen, komik. işin daha da komiği teori manyakları sonunu şarkı ölümü anlatıyor diye ansızın bittiğini, hayatında ansızın bittiğine gönderme olduğunu falan söylüyor. Konuya açıklık getiren de Mike Portnoy olmuş. Bu tarz teoriler yüzünden gerçeği söyleyerek şarkıya bir son yazamadıklarını, nasıl bitireceklerini bilemediklerini, sürekli uzattıklarını ve bir türlü bitiş yazamadıklarını sonra da bu şekilde bitirmeyi karar kıldıklarını söylemiş. Lol.