alışamadım yokluğuna

Alışamadım yokluğuna belki de alışmak istemedim bilirsin beni alışkanlıkları sevmem.
Neyi severim ki zaten doğru düzgün.Evet haklısın aslında hep ters , hep hayali şeylerin peşinde koşan bir ömür. Daha nereye kadar diye sorma işte. Gittiği yere kadar
geri dönmeyi sevmiyorum. Alışmayı sevseydim zaten seninle yaşamayada alışırdım . Sadece anı yaşadım tabiki de mutluydum lütfen bunalımlı düşünme sadece bu benim kişiliğim.
Evet ben terk ettim seni sonsuza kadar seninle yaşıyamazdım ya . Hem mukemmel aşklar ilgimi çekmiyor uzun zamandır. insan yaşadığı kadar aşkı , acısınıda yaşamalı.
Alışamadım yokluğuna bahanelere sığınıyorum. Olmayan birinin yokluğuna nasıl alışılır ki. Varlığını bilmediğin birinin yokluğu nasıl olur. Var değildin evet sadece süslü hayallerimden biriydin peki neden bu karanlık günler , neden güneş doğmuyor artık, neden her sabah yuzum ıslak uyanıyorum. Alışamadım yokluğuna hem de varlığını hiç yaşayamamışken yokluğuna alışamadım. Evet yokluğunun soğuk havası bu ondan üşüyorum. peki sen alıştın mı benim yokluğuma ?