anoreksiya nevroza

Berbat bir hastalıktır. Yıllar önce atlattığımı zannettim, sağlıklı kilodaydım ve normal yiyordum ta ki tek başıma yaşamaya ve saçma bir ilişkiye başlayana dek. Depresyonumun tek nedeni saçma ilişkim değil ama konumuz bu değil. Tekrar kilomdan nefret etmeye başladım, biraz daha az biraz daha az derken neyse miktar vermiyorum işte sağlıksız bir şekilde yemek yiyordum. Yaz tatilinde evime döndüm, yemek yemek zorundayım artık. Ailemleyim çünkü. Ama yapamıyorum en azından normal bir şekilde yiyemiyorum. Ya lanet olsun diyip bulduğum her şeyi yiyorum canım acıyana kadar ya da aileme yalan bulup hiçbir şey yemiyorum. Eskiden blumiayla alakası olmayan ben artık kusuyorum. Geceleri yatakta ağlıyorum. Keşke bilmeseydi ailem hastalığımı ve yemek yemeye zorlamasalardı diyorum. Bazen yedirdiklerini kusuyorum demek istiyorum boşuna yedirmesinler bari diye. Ama bu daha çok kontrol kurmalaranı neden olur. Yine oturup ağlıyorum. Bir kişiye bile anlatamadığım için ne yapacağımı bilemiyorum. Burada daha çok yazardım ama yeter bu kadarı çünkü hastalıklı bir şekilde buna özenenler var, biliyorum. Kendime hissettiğim nefreti bilseydiniz inanın özenmezdiniz. Anlatamıyorum ama canım çok yanıyor.