13 eylul 2008 galatasaray antalyaspor maci

öncelikle metin oktay'ın hakettiği şekilde anıldığı maç olmuştur. gerek maç öncesi tezahüratlar, gerek stadda çalan şarkılar, gerek maç öncesi yapılan saygı duruşu ve tribünlerde açılan 'sevenlerini bir kez üzdün 13.09.1991' pankartı. saygı duruşunda ve golden sonra ki ' galatasaray'ın golü 10 numara oktayyyy metinnn' anonsunda duygulanmamak gerçek galatasaray'lılar için mümkün değildi. ilk yarı sonuna kadarda tribünler metin oktay tezahüratının dışına pek çıkmadı.

maça gelmek gerekirse skibbe'nin sahaya en uygun kadroyla çıktığını düşünüyorum. bireysel olarak futbolculara bakıldığında volkan yaman ve ümit karan'ın tutuklukları dışında takımdaki kimseye kötü demek mümkün değildi ama takım oyunu olarak bakıldığında sahada herhangi bir şey yoktu. skibbe elindeki bu inanılmaz kadrodan bir takım yaratmayı başaramamış ve herkes bireysel olarak bir şeyler yapmaya çalışmakta ama başaramamakta. en önemlisi takımda büyük bir gol sorunu var, kimse antalyaspor kalecisi ömer demesin zira o pozisyonların neredeyse hepsi 80. dakikadan sonra ve antalyaspor üstümüze gelsinler diye beklerken yakalanmış pozisyonlar. defansta araya atılan her top tehlike oluyor, antalyaspor'un top sürüp uzaktan düzgün vuruşlar yapabilen bir forveti olsa dünkü maçta 3 ten az gol atmazdı.

henüz maçı tv'den izlemedim ama hakemin ömer çatkıç'a sarı kartı çok geç göstermesi dışında oyunu iyi yönettiğini düşünüyorum. ömer profosyonelliğin gereğini yapmakta ama bunu çok fazla abarttı ve hakemde buna son dakikaya kadar göz yumdu. zamanında milli takıma kadar yükselmiş bir kalecinin taraftarla bu kadar oynayıp tahrik etmesini anlamak ise mümkün değil, bu kadar tahrik edersen o kadar küfürü yemek normaldir diye düşünüyorum.

son olarak bu takımın kadrosu her şeye rağmen ligdeki en büyük rakibi fenerbahçe'den bir gömlek üstün ama sadece kadro zenginliği başarıyı getirmemekte. bu futbolcular takım oyunu oynamazsa ilk yarı bitiminde galatasaray lige havlu atar ve önümüzdeki sezonun teknik direktörünü düşünmeye başlar.