aileye ateist olduğunu söylemek

bu aralar söylemeyi değilde, sadece yapacağım davranışlarım ile anlattırmaya çalışacağım eylem.
çünkü olaylar beni buna yapmayı zorluyor. çevrem benim neden böyle bir hayat yaşadığımı anlayamıyor. neden bir işe girmek istemediğimi, girsem bile 3 aydan fazla çalışamadığımı, neden evliliği hiç düşünmediği, neden para odaklı eylemleri yapmadığımı, neden sorumluluk almak istemediğimi, neden dünyaya çocuk getirmeye karşı olduğumu, neden kimseyle arkadaşlık kurmadığımı ve kısaca neden böyle bir hayat yaşadığımı anlayamıyor. çünkü bunların temelinde inançsızlığım var. bir de bunun üstüne kendi inançlarını yapmak zorunda olmalıymışım gibi davranmaları, oruç tutuyorum deyip yalan söylemeyi ve olmadığım, yapmak istemediğim şeyleri tahammülsüzlükleri yüzünden yapmak artık canımı sıkıyor.
bir yanım bu hareketimin mantıklı olmadığını söylüyor, çünkü boşu boşuna birilerini üzebilir ve düşman kazanabilirim. hoşgörü dedikleri bu olsa gerek..