hiç unutamadığımız kalbimizin en çok kırıldığı an

babamın çocukları arasında eşit davranmayıp abinin destekçisi olması. o evden çıkışımı hatırlıyorum. içime doğru ağlıyordum. gözlerim dolu doluydu. tek diyebildiğim şey "hakkınızı helal edin artık ben yokum."