bir pazar günü kakası

sanırım bunun farklı bir şey olduğunu daha çocukken farketmiştim. babamın çalışmadığı nadir günlerdendi bu gün. evde keyifli bir kahvaltının yaşanacağına ilişkin mutluluk hissi daha cuma günü okul çıkışı zilinden başlardı. okul-ev arası servis tutmanın gereksiz olduğu mesafelerde okuyorduk hep. koşa koşa eve gidebilirdik yani. koca 2 gün sevinciyle. beklenen anlar, daha masum olduğu için babanın olduğu kahvaltılar bile lüks olurdu. hala haftanın en keyifli anı olduğuna inanırım. sanki çocukluğumuzdan bilinçaltımıza işlenen bir şeydi bu keyif. sonrasındaki tuvaletin kokusu, her iyi şeyin bir bedeli olduğunu öğretti sanki, tee o yaşta. bu gün bile hala burnumdadır; o sabahların sucuklu yumurta, doğal tereyağ ve baba kakası kokusu. normal bir günden daha farklıdır. o gün pazardır. ve dönsem çocukluğuma ve çeksem içime, çiçek koklar gibi... dedirtti.