bugün

sözlük yazarlarının söylemek istedikleri

hayat insanı bir yere getiriyor.
sen anlamadan, ne oluyor diyemeden bir yerde buluyorsun bazen kendini.

hiçbir şey durduğu yerde durmuyor.
mevsimler değişiyor; yeri geliyor kapının zili, her zaman yürüdüğü yolun kaldırımı bile değişiyor. işte bu yüzden değer verdiğim insanların değişmesinden korkarım hep.

daha önce bu korkunun gerçekleşmesini tattığım,
ve bunu ikinci kere tatmak istemediğim için.

hoş her şartta, durumda hayat insanı bir yere getiriyor.
ama ben hep aynı limanda kalmak istiyorum. bilinmeyen her şey korkutuyor beni. limanımı seviyorken üstelik. ben nasıl korkmayayım, çırpınmayayım, o korku ile hatalar yapmayayım.

ben bu bilinmeyenlerin çekici gelmemesinden yurt dışında yaşama hayali dahi kuramayan insanım. söylemlerle geleceğin belirsiz kalması beni kötü hissettiriyor.

bu yüzdendir bazı şeyleri tekrar tekrar duymak istememin nedeni. emin olmadığım bir şeye veremem ki kendimi. bu yüzdendir kısacası bazı şeyleri vurgulayarak sormam. yoksa manyak gibi ego tatmin ettiğimden değil.

hayat elbet değişecek.
ama bazı noktaların artık değişmemesini diliyorum. artık bazı şeylerin durağan bir huzura kavuşmasını istiyorum.

yazının başına ne diyerek başladım, tema neydi, nereye vardım bilmiyorum.
saçmaladım işte.

sözlüğü karalama kağıdı olarak kullanmayacaksak ne olarak kullanacağız, değil mi.