askerlik anıları

bir gün askerde komutan buz gibi ayazda indirdi bizi eğitim alanına. sonra kaybolursak yönümüzü nasıl bulabileceğimizi anlatmaya başladı. yön bulmada en ilkel yöntemleri anlatıyordu. sopa-güneş, güneş-saat, kutup yıldızları, karınca yuvaları, ağaç ve taşlardaki yosunlara bakarak, camilere bakarak yön bulmaktan bahsetmişti.

en sonunda anlattıkları bitince bize dönüp, başka bir yöntem aklına gelen var mı diye sordu. elimi kaldırıp, pusula var komutanım.... ve tabii bir de navigasyon var komutanım dedim. birden bütün bölük kahkaha atmaya başladı. komutan yavaş yavaş bana doğru gelmeye başladı. o anda, aha şimdi sıçtık... diye içimden geçirdim. adın ne senin asker? diye sordu bana. ismimi tekmil olarak sundum. sonra gerisini hatırlamıyorum.

şaka şaka... hiç beklemediğim bir tepki verdi komutan. aferin asker! diye bağırdı. ve cebinden android telefonunu cikarip, pusula uygulamasını açtı. (bkz: swh)