bugün

baba

eksikliği hissedilendir.

hani kına gecesinde kızları ağlatırlar ya, benim kına gecemde beni ağlatamayınca babamı çağırdılar. görür görmez ağlamaya başladım. kimseye söylemedim ama bunca yıl bana varlığını hissettirmemene ağladım baba. beni sevmediğini düşündürdüğün her ana ağladım. bitti gitti işte, yıllardır bir kere takdirini alamadım senin. baba-kız olamadık biz hiç. şimdi evliyim, uzak bir şehirdeyim, çok sık göremeyeceksin beni.

insanlar beni ezdi baba, hepsinden önce sen öğrettin bu duyguyu bana. debelendim durdum ama çıkamadım içinden o duygunun. ben sana hep çok düşkündüm, kendin gibi soğuk yaptın beni, kardeşlerime, anneme bile sevgimi belli edemez oldum. son zamanlarda bana bir nebze farklı ve iyi davranmaya başladın ama benim için bir şey ifade etmedi. çünkü biz baba-kız olamayız artık. benim için o devir bitti.

kazıya kazıya yaşadım bu hayatı ve ezilen bir insandan, görece güçlü bir kadına dönüştüm. ama hala eksikliğin içimde ve sanırım hep orada kalacak.

yine de seni çok seviyorum ve çoktan affettim. allah sana uzun ömürler versin.