turgut uyar ın palyaço şiiri

Kendimi anlamaya çalıştığım ilk yıllarda nereden karşıma çıktığını bilmeden denk geldiğim şiirlerden biridir.
Şiirlerle aramın çok olmamasına rağmen hala beni içine çeken bir şeyler var.
Bu duygu selinin aktığı harflerin arasında beni düşündüren yegane şeylerden biri terli vücutların arasından yerlere dökülen sayılamaz sahte mutluluk sıvıları. çok yoğun, neredeyse civa yoğunluğunda. Dokunamazsın, ellemek istemezsin o anlarda. Bir parça bulduğuna inanırsın tanıyamadan veya isteklerinden göremediğin o terli vücutta. Saygısızca gözün çıkarttığınız eserlere gider, eski heyecan kaybolur, kaybolmamış gibi davranabileceğini bilirsin ama bu saatten sonra ne kendini ne başkasını kandırmayı seçmişsindir. yavaşça sıvıya yaklaşırken pişman olduğunu düşünürsün ama egon bunu zihninden siler. dokunmaya çekinirsin, elini uzatırken kaçan güvercin gibi uzaklaşır o yoğunluk. büyük ihtimal sarhoştum bahanesiyle geri dönmek istersin, kalktığında o gitmiştir, tek kalan vücudunun yatakta ve ruhunda bıraktığı izdir.