zamanın ilaç olduğu yalanı

zaman en iyi ilaçtır, dediler.
bilemedik doğru mu söylediler?

asla unutmam dediklerimiz hatırlanmaz oldu çoğu zaman. unutmak için verdiğimiz acılı gayretten daha fazla çaba gösterdik belki hatırlamak için geçmişteki bir günü. hafızayı zorlarken sızlayanları duymazdan geldik. umursamaz yapacaktı ya zaman bizi, biz sadece avutanları umursadık.

onlar "zaman en iyi ilaçtır", dediler.
sabır dilediler.

kahramanlar değişti, aşklarda tabii... eskir dedi birileri aşk için. insanlar bile eskir, dediler hatta.
bilmem belki doğru söylediler.

"ben yaşlandım" dedik. sevdiğim de yaşlandı elbet. eskimişliği iki kırışıklığa, el üstünde çıkan sütlü kahve benlere bağlayıp "eskir" dedik bizde. diyenlere kafa salladık ya da. eskiyenler kolay unutulur sandık biz hep, bizi uyutmayan yenilerin hevesiydi. öyle miydi?

"öyle" dediler.
"gör bak, güzel şeyler olacak" dediler.
o vakit bilemediler geçmişin uyutmadığını, yenilerden vazgeçmenin daha kolay olabileceğini.

eskiden ağladığın bir mevzuyu ileride hatırladığında, bu sefer gülebilmen , eskiyi hatırladığında " aman buna mı üzülmüşüm" diyebilmen için merhem olur zaman, dediler sonra.

bir yarabandı görevi üstlendi zaman bazen. üstünü kapatsa da yalancı bir bantla acıların, su gördüğünde sıyrıldı sağ üst köşeden hemen. eski bir acıyı hatırlatan bir sohbet ya da şahit olduğunuz benzer bir olay kanattı kabuk bağlayan yaraları .

onlar sırtınızı sıvazladılar.
zaman en iyi ilaçtır, dediler ve eklediler:
"unutacaksın" .

yutturulması en kolay ilaçtı zaman. bilemediler ilaç olan zaman kanatmayı da bilirdi yaraları.

onlar mı?
bana sorarsan onlar hep yalan söylediler...