anoreksiya nevroza

yazın anoreksiya olduğum bahanesiyle concerta kesilmişti. bir anda 12 kilo vermek çok berbat bir durumdu insanlara göre, normal kilomun bile altına düşünce.

yemek yemekten iğrenir bir duruma gelmiştim, başta yediklerimi kusarak içimdeki bunaltıyı rahatlatabiliyordum ama bu daha iğrenç bir his geldi ve yememeye başladım. o kaç kalori bu kaç kalori o spor mu spor derken bir diyetisyenin üniversite okurkenden bile fazla ıvır zıvır öğrendim. sabah uyanır uyanmaz su içiyordum ve sürekli spor yapma ihtiyacı hissediyordum.

içtiğim su bile günde yarım litreyi bulmuyordu, yemekleri kesinlikle çok çok az yemekle beraber 3 günde bir yemekten uyarı almaya başlamıştım. 3 günde bire inen uyku düzenim, yaşayan bir zombi gibi olma yolunda beni baya iyi götürüyordu. yemek yediğimde kendimi değersiz suçlu ve berbat biri gibi hissediyordum. gece uyanıp uyanıp kendime zarar vermek istememe neden olan bir rahatsızlıktı bu.

bana göreyse gayet de sağlıklı besleniyordum, sonra concerta bağımlılığım sağolsun ilacımı almak için kendimi zorlayarak yemeye başladım ve kilo alabildim. geçti mi hayır, tam her şey iyi gidiyor derken aklıma gelen o kaç kaloriydi sorusu, yemek yerken zevk alamamak ve spor yapmaya deli gibi ihtiyaç duymak bir ihtiyaç haline gelmiş.

sonra anksiyete çıktı ki bu yerin dibine soktu. agorafobi, yemekten korkmak, bir sigara daha içeceğim şimdi.