evin en küçük çocuğu olmak

10 yıl kadar tecrübe etme imkanı yaşadığım hadisedir.

artıları:

anne, babanız artık anne, babalıkta biraz da olsa tecrübe sahibi olmuşlardır.
daha fazla ilgi görürsünüz.
abinize/ablanıza oranla bi iki yaş daha ağlayabilme lüksünüz olur( bişey isterken, bişeye kızdığınızda, istemediğiniz bir şeyi yapmak zorunda olduğunuzda).
derslerinize yardımcı olacak birileri vardır her zaman etrafınızda. bişeyler öğrenebilecek daha çok merci vardır evde.
bir abiniz varsa dayak yediğinizde sizi kurtaracak birisi var demektir.

eksileri:

küçükken hiç yeni bişeyiniz olmaz. abinizin, ablanızın eskilerini giyer, eski oyuncaklarıyla oynar, eski kitaplarını okursunuz.
anne, babanız artık anne,babalıkta biraz da olsa tecrübe sahibi olmuşlardır. ( anne okula gitmiycem bugün dediğinizde kullanacağınız bahaneler daha önceden kullanılmıştır, istediğiniz bir şey daha önce istenmiş ve kötü yönleri öğrenilmiştir vs.)
bi abiniz varsa küçük anlaşmazlıklarınızda dayak yemeniz olasıdır.
bi ablanız varsa (hepsi aynı mı oluyo bilmiyorum ama) bir deneksinizdir artık. (ayrıca arada ondan da dayak yemeniz olası)
ve ekmek tabiki. isterseniz uykuda olun isterseniz saklanın. o ekmek için siz uyandırılacaksınız, o ekmek için evde isminiz yankılanacak. istediğiniz kadar kaçabilirsiniz ama saklanamazsınız o ekmek için o bakkala siz gideceksiniz.

bu listeler uzar gider lakin en küçük olmak iyidir. abimle çok samimi değiliz ama. bi kere ilkokulda benden 1 sene büyük 2 çocuktan dayak yerken abim arkadaşlarıyla gelip kurtarmıştı. o gururu, o mutluluğu yaşamak için bile değer o yediğiniz bütün dayaklara günde 3 kere gittiğiniz bakkala, giydiğiniz yamalı pijamalara.

10 yaşındayken kardeşim oldu. en küçüklüğün tadını aldıktan sonra abiliği de yaşadım. hayat bana güzel lan sözlük.