evin en küçük çocuğu olmak

bizim evden gördüğüm kadarı ile eksileri daha fazladır.

Benimdir. Bir de ablam var. Ben ondan hep daha akıllı ve usluydum. Ablam biraz daha cesur ve kuralları aşmayı severdi. Onu kontrol altına almaları biraz sancılı bir süreç oldu. Ben ise onun yanlışlarını gözlemledim ve yapmadım. monoton bir ergenlik geçirdim. Ama hep yaşıtlarımdan olgundum bu yüzden de yalnızdım. Sonra ablam evlendi evin tek çocuğu ben kaldım. Annem işe başladı bende fena bir refah yükselmesi oldu.

Ama hiç şımarık yetişmedim. ilgi görmeyi ve göstermeyi seven biri hiç olmadım. Bazen annemi öpüyor ve sarılıyorum gözleri doluyor. Sevildiğini hissettiğini söylüyor. Ablam tam tersidir cana yakın öpmeyi, insanın gönlünü hoş tutmayı, iltifat etmeyi sever. Yapı gereği hiç öyle olmadım. Annem çok fedakar kadın ne istediysem hep almayı kabul etti. Ama ben kabul ettiklerini gereksiz pahalı veya ihtiyacımın olmadığı düşündüğümden reddettim.

Öyle çok korunan pamuklar içinde de büyütülmedim. Bir aralar o kontrolü ele almaya çalıştırlar. Oturdum, konuştum bildiğimi okudum şimdi ne onlar bana karışıyor ne ben onlara.