hatırladıkça iç burkan çocukluk anıları

bundan yaklaşık 10 yıl önce 3. sınıfa giderken, çok zengin bir sıra arkadaşım vardı ve benim ailem de o dönem bir o kadar fakirdi. Sıra arkadaşım sürekli bana bişeyler ısmarlardı okulda. Genellikle istemezdim ama kendine ne alıyorsa zorla banada alırdı. Sürekli onun bana bişey alması benim ona bişey alamamam içimi burkmuştu o dönemde. Aynı zamanda babam tüm derslerin 5 olursa sana bisiklet alacağım diye söz vermişti. Bende eve gelip kitapları defterleri döküp çalışırdım 3. sınıfta. Okuyup iyi bir meslek sahibi olup ailemi rahata kavuşturmayı kendime dert bilmiştim. Yıl sonunda da tüm derslerim 5 gelmişti ama bisiklet gelmemişti. Çünkü ev kirasını zor ödeyen babam bisiklet alacak parayı bulamamıştı. O gece eve de gelmemişti. Unutmam bunu. Geldiğinde de annemle kavga etmişlerdi ve bende bisiklet diye üstelememiştim. Ve bana bisiklet alındığında aradan 5 yıl geçmişti nerdeyse. O zaman fakirdik, şuan allah'a şükür durumumuz iyi sayılır. O dönem bisiklet sözü verip alamayan babam, liseden mezun olduğum için süpriz yaparak araba aldı bana. Nerden nereye...