pencereden dışarı bakarak konuşmak

bazen yapıyorum. tutamıyorum kendimi, cok sinirli oluyorum bazen, sağ kolumu pencerenin üst kenarına koyuyorum kafamıda koluma, sol elimi de ceketim açılacak sekilde kemerimin üzerine koyuyorum daha bi artis göründüğünü düşündüğüm için, söylüyorum ağzıma ne gelirse. ama kimse olmuyor yanımda bunu yaparken çünkü konuşurken insanın yüzüne bakılması gerektiğini, g.tünün dönülmemesinin gerektiğini, karşındaki kim olursa olsun (düşmanın dahi olsa) insan olduğunu ve saygıyı hak ettiğini düşünüyorum. ve sadece filmlerde oluyordur inşallah bana yapılsa ağırıma gider.
*