pencereden dışarı bakarak konuşmak

bazen yapıyorum. tutamıyorum kendimi, cok sinirli oluyorum bazen, sağ kolumu pencerenin üst kenarına koyuyorum kafamıda koluma, sol elimi de ceketim açılacak sekilde kemerimin üzerine koyuyorum daha bi artis göründüğünü düşündüğüm için, söylüyorum ağzıma ne gelirse. ama kimse olmuyor yanımda bunu yaparken çünkü konuşurken insanın yüzüne bakılması gerektiğini, g.tünün dönülmemesinin gerektiğini, karşındaki kim olursa olsun (düşmanın dahi olsa) insan olduğunu ve saygıyı hak ettiğini düşünüyorum. ve sadece filmlerde oluyordur inşallah bana yapılsa ağırıma gider.
*

bir yigit ozgur klasiği.

kendini ortamdan soyutlayarak konuşmak. çok hislendiysen normal hayatta da yapılması gayet makul durum.

az önce deneyimlediğim durum, karşı komşu sözde kendini evdekilerden soyutlamak için böyle yapmaktadır tıpkı alışveriş merkezlerindeki anonslar gibi ard arda şu sözleri bizim evin koridorunda yankılanmıştır: aaaa manyak mı bunlar beeaa, hadi laaan, çüşş, ben yarın gelicem o zaman...

tartışmanın karşı tarafına küsüp mesafe almış insan hareketi.

görsel