hatırladıkça iç burkan çocukluk anıları

bir keresinde hastaneye iğne vurdurmaya gitmiştim.. gördüğüm ilk kişiye 'abi bu iğneyi vur bana, hadi acele' demiştim.. ben vuramam demişti.. nedense ısrar ettim, inatçılık ettim.. 3-4 dk boyunca bana ben vurmam deyip latince terimler saymıştı.. zorladım.. tamam doktor görmeden vurayım dedi.. bir yattım , darta ok atar gibi hunharca sapladı da 3 gün yürüyemedim.. sonra 7-8 yıl sonra olay aklıma geldi de ' ben ambulans şöförüyüm lan' demişti.. ambulans latince gelmişti bana saygu duymuştum adama.. ama ne vurmuştu adam be.. o günden beri sırtımı duvardan başkasına dönmedim valla..