kız babası olmak

cana can katan bir kızım var, okul vakitleri hariç tüm günü beraber geçiriyoruz: beraber alışveriş yapıyor, beraber bulaşıkları yıkıyor, beraber yemek yapıyoruz artık birbirimizin hem annesi hem evladı hem de babası olduk. birlikte kitap okurken, film seyrederken veya akşam vakitleri dolaşırken öyle sorular soruyorki ruhum, aklım afallıyor sanıyorum. kzıların dünyası ana rahminde mi şekilleniyor bilmiyorum ama soruları ve düşünceleriyle ruhunuza dokundukları kesin. geçmişime baktığımda çok fazla kadın girmiş hayatıma kimini hoşça yad ederken kimine boşver dediklerim olmuş her biri ayrı ayrı kurumuş bir yaprak gibi savrulmuş içimde fakat kızım olduktan sonra sevginin farklı boyutlarını yaşar oldum, anlatın deseniz yaşayın diyebilirim sadece. her babanın kızı gibi benim kızım da benim için çok özel, büyüdükçe ilgimin ve sevgimin azalacağını zannederken daha da arttı. kız babası olmak bu dünyadaki en güzel lakin en sorumlu mesuliyetlerden biri.

sımsıkı sarılıp öperken kokusunu içine çekmek dünyadaki en güzel parfümlerden daha güzel, saçlarını okşayıp parmağınızda dolarken emin olun tüm stresini atıyorunuz. ama gelin görünki büyüdükçe korkularınız da artıyor daha bir tedirgin ve çekingen oluyorsunuz.ve şu an yan odada uyuyor ve aklım onda acaba üstünü mü açtı, terledi mi, yataktan mı düştü? ben bi gidip bakayım.