ruh usumesi

elini tuttu kadının, elindeki kan dolaşımının sıcaklığıyla ısıtacağını sanıyordu ruhunuda. bir buz dağına çarptığının farkında değildi. "ellerin ne kadar sıcak" dedi. kadının ruhundaki buzdağının soğukluğu parmak uçlarındaydı oysa. "hissetmek" dedi kadın içinden, ne tuhaf şeydi. "hissetmiyorum, ellerim parmak uçlarım üşüyor, ruhum üşüyor" demek istedi buz gibi nefesiyle. elini tuttuğunda hissedemediğini, kadının giderken son bir defa baktığı gözlerinde gördü. kristal gözyaşları duruyordu öylece ve biliyordu bu gidişin kendi ruhunun buz devrini başlatacağını adam.