bugün

danimarka

Eğitim sistemleri ve insanı eğitme anlayışları ile bizden çok ayrılan bir ülke. Tabi ki bunda çok iyi olmalarından birinin sebebi de nüfus miktarlarının istanbul'un sadece üçte biri olmasının büyük bir payı vardır.

4 yaşındaki çocuklara düzenli olarak tablet kullanımı dersi veriliyor ve bu dersi verenler öğretmenler değil okulun son sınıf öğrencileri. Okulda herhangi bir şekilde kıyafet zorunluluğu ve ayakkabı giyme zorunluluğu yok. 6 yaşındaki çocuk okulda çoraplarla gezebiliyor ki zaten bilinçli olma duygusu aşılandığı için bu insanlara herhangi bir sıkıntı yaşamıyorlar doğal olarak.

En fazla 20 kişilik sınıflarda dersler işleniyor ve sınıfta mutlaka bir öğretmen yardımcısı bulunuyor. Bu kişi okulun başarılı öğrencilerinden seçiliyor ve bir nevi staj görevini kendi okulunda devam ettiriyor.

Öğrencilerin sosyal faaliyetleri diğer faaliyetlere göre daha üst seviyede. Sporu sevdirme ve teşvik etme en büyük amaçlarından biri burdaki okulların ve aynı zamanda neredeyse her öğrenci 1. sınıftan itibaren en az 1 tane enstrüman çalma eğitimi alıyor. Zaten nüfusun çoğunun gitar ve piyano üzerine olan ustalıkları da burdan geliyor.

Sınıfların düzeni ve materyaller tamamen öğrencilere bırakılmış. Öğrenciler sınıfı kendi isteklerine göre dizayn ediyorlar ve her sınıfta mutlaka bir lavabo var. ama nedense kimse birbirine ordan su alıp atmıyor. ben olsam tüm sınıfı sulardım. herneyse.

Öğretmen sınıfta arkadaş gibi aynı zamanda inanılmaz bir saygı var ona karşı. herhangi bir gürültü durumunda öğretmenin elini kaldırması tüm sınıfın susması için gayet de yeterli bir hareket.

Bunların hepsinde öğretmenlerin aldıkları maaşı es geçmemek lazım. Refah seviyesi muazzam olan ve en çok saygı gösterilen meslek olan öğretmenliğin ülke gelişimine katkısı anımsanmayacak derecede.

2. sınıfa başlayan her öğrenci mutfaklarda yemek yapma ve hamur yoğurma dersleri alıyor ve bu sayede onlara ayaklarının üzerinde durun mesajı veriliyor. Eğitim sadece ders kitaplarında değil aynı zaman da okul bahçesinde yani sosyal hayatta örneğini bu ülkede rahatlıkla görebilirsiniz. insan özenmiyor değil. ben bunu yazarken Türkiye'de eğitim sistemindeki değişiklikleri düşünmek bile istemiyorum.