kapitalizm varken komunizmi desteklemek

bir adet sorun dolaşıyor ortalıkta. oturup bakıldığında pek ala savunalabilecek bir görüş bu, en azından komünizmin var olabileceğine inan biri olarak bunu söyleyebilirim, evet bu düşünce savunabilir ama en azından sağlam bir altyapı gerek. komünizmi salt eşitliğe, alabileceğimizden aza muhtaç olmaya indirmek, kapitalizmi ise salt zengin olma, insan doğasına indirgersek o konular hakkında ancak bilgi kırıntılarına sahibiz denilebilir.

1 milyonuncu kez de olsa anlatmakta fayda var. komünizm salt eşitlik değildir. küçük bir parola ile "yeteneğin kadar üret, ihtiyacın kadar tüket!" mantığı ile yaşanılan ve üretim araçları üzerinde özel mülkiyetin bulunmadığı bir yönetim biçimidir. bugün devrim olunca öyle "hoop hadi usta komünizme geçelim" demek düpedüz cehalettir! komünizme hemen geçilmez, geçilemez. burjuva kültürünün üstyapısı belleklerden silinmedikçe, sosyalist devrimin özü zihinlerde yer almadıkça komünizm bir hayaldir! bilinçli ve kollektif sınıfsal yok etme şiarı ile komünizme geçilebilir. bu belki 20 yılda olur, belki yüzyıllarca zaman alabilir. fakat insanoğlunun evrimi o yöndedir. tarihsel yenilgiler insanları aldatmasın! bakın kapitalizm özünü koruyabilmek amacıyla, sosyal devlet kavramını ortaya atarak kar marjlarını düşürmüş ve tekelleşmeyi bir nebze azaltmıştır peki bu dünya emekçileri( sadece işçiler değil, her türden emeği ile geçinenler) için yeterli mi? hayır, sömürüsüz bir dünya kurulmadıkça hayır!

bunları algılamak, düşünmek zor fakat en azından biraz bilgi üstüne çalışmakta yarar var, diye düşünmeden edemiyor insan.