cebindeki son parayı dilenciye veren insan

insandır ve temiz duygularla vermiştir.

bizzat başımdan geçen bir olayı anlatmak istiyorum.

sene 2006;

fakir bir ailenin çocuğu olarak liseyi şehir dışında kazanmış ve o sene yurtta kalmaya başlamıştım.yurt baya uzaktı çarşıya o yüzden haftada bir kere anca çıkardım. dedim ya fakirlik diz boyu ağız kokumdan kimse yaklaşamıyo yanıma. yine böyle günlerden birinde kitap almak için çarşıya çıkmıştım. velhasıl kitabı aldım cebimdeki son 10 tl yi uzattım kitapçıya bana 50 kuruş para üstü verdi. başka param kalmamıştı. dolmuşlar da 75 kuruştu o zaman. dedim oğlum bu parayla dolmuşa da binemezsin en iyisi 1,5 saat sürecek ama sen yürü. öyle kendi kendime söylendikten sonra yürümeye başladım ama hala çarşıdayım. dalgın dalgın yürüken birden bir sesle irkildim.

-allah rızası için bir sadaka.

dönüp baktım kadın kucağında bebesiyle perişan vaziyette. normalde asla itimat edipte yardım etmem böyle insanlara halaa da öyleyimdir ama orada ne olduysa içimden dedim oğlum cebinde son 50 kuruşun var zaten sana yaramıyacak yürüyeceksin yurda kadar... neyse parayı verir vermez hemen arkamı döndüm yoluma devam ederken arkadan dilenci:

-allah razı olsun . allah gönlüne göre versin...

yurt yolunu yarılamıştım ve sitelerin arasından geçiyordum. birden gözüme iş bankası bankamatiği ilişti. liseye yeni başlamışım ailem arada sırada az da olsa birşeyler göndersin diye bana bir bankamatik kartı çıkarttırıp vermişlerdi. ben de haniyeni bir oyuncak gibi öyle takıp bakmayı açıp kurcalamayı severdim. bu meyille gittim taktım kartı biliyorum içinde para mara yok nerdeeeee. şifremi girdim.
hoşgeldiniz sayın .... yazısından sonra bakiyeye ekranının yanındaki sayıya baktım... baktım.... hani filmlerde "gözlerime inanamıyorum " deyip ovuşturup tekrar bakarlar ya aynen öyle ovuşturup tekrar baktım... aman allahım inanamıyorum tam 60 lira bakiyemde vardı. iyi ama nasıl olurdu ki. ailem gönderse diycem muhakkak haber verirlerdi ki onlarında göndermesine daha bir hafta vardı. neyse çok da kaynağını merak etmeden parayı çektim. huzurlu mutluydum sanki dünyanın sahibi benmişim gibi. sonra dilenci aklıma geldi ve hayatımda belki de ilk defa yaptığım karşılıksız bir beklentisiz iyiliğimin karşılığını görmüştüm. daha sonradan öğrendim ki hayatımda hiç görmediğim bir akrabamın benden haberi olmuş ve bizimkilerden hesap numarası isteyip her ay düzenli para yatırmış, allah ondan razı olsun.