selvi boylum al yazmalım

--spoiler--
kamyonla ilerlerken asya ilyasa bakar sevgi ve heyecan dolu gözlerle ve şunları geçirir içinden: "erkekten korkmayı öğretmişler bize. halbuki bundan hiç korkmadım."

cemşid sametle şömine önünde oyuncaklarla oynarken asya bu mutlu ana şahit olur ve şöyle düşünür: "mutluluk bu muydu? mutluluk neydi ben bilmezdim. o vardı bir zamanlar. onu sevmiştim. sevgi o muydu? sevgi neydi? coşkun akan bir dere, sonbahar rüzgarıyla ürperen yapraklar, cama vurup dağılan yağmur damlaları, bir yürek çarpıntısı... sonunda coşkun dere durulur. yaprak kurur, dökülür. yağmur diner güneş açardı... sevgi neydi? sevgi sahip çıkan dost, sıcak insan eli, insan emeğiydi. sevgi iyilikti, sevgi emekti."
yani sevgi, cemşiddi.

eh be ilyas, son pişmanlık fayda etmiyor. kendi karına cahil diyosun, onu kendinle konuşmaya layık görmeyip başka karılara varıyosun, çocuklu karını bi başına bırakıyosun, üstüne bir de tokat atıyosun; ailen için, karın çocukların için çalışman onlarla vakit geçirmen gerekirken. evet sevgi emek, iyilik, dostluk; yani biraz da sadakat, güven, paylaşım demekti.
--spoiler

selvi boylum al yazmalım filminin nasıl olduğunu herkes bilir. bu yüzden tekrar tekrar övmeye gerek yok. övülmeye de ihtiyacı yok artık. türk sinemasındaki konumu bellidir,
ve yediden yetmişyediye izlenmelidir.