mutlu olmak için bir neden bulamamak

hayatı gereğinden fazla ciddiye almaktan ileri gelir. salla gitsin hacı. ölümün olduğu bir dünyada koy götüne ister tırıs ister rahvan gitsin. sen içinde kendinle huzurlu ve mutlu ol, sorunların canı cehenneme.

aklıma bir fıkra geldi, manidar.

bir gün ahmet efendi yatağında dolanıp duruyormuş bir sağına bir soluna. oflayıp pufluyormuş arada da. karısı bir derdi olduğunu anlamış ve "de bakalım ahmet efendi seni yatakta böyle fıldır fıldır döndüren ne?"

"off hanım, yarın şu yannise borcumu ödemem lazım ama bende metelik yok, napıcam, ne diyecem diye düşünüp duruyorum ama aklıma da bir çare gelmiyor" demiş.
karısı pencereye koşmuş ve komşusu olan yannis efendiye seslenmiş "yannis efendiii, yannis efendiii"

yannis pencereye çıkmış "buyur hanım niye bağırırsın gecenin bu vaktinde derdin nedir senin?"

ahmet efendinin akıllı karısı demiş ki yannise " hani kocamın sana borcu vardı, yarın ödemesi gerekiyordu ya,

"evet" demiş yannis

"heh demiş işte o borcu yarın sana ödeyemeyecek onu haber vereyim dedim. hadi sana allah rahatlık versin" deyip kapamış pencereyi.

ahmet efendi "naptın hanım sen?" demiş şaşkınlıkla. karısı demiş "şimdi o düşünsün sen yat uyu şimdi."

yani çabalamana rağmen olmuyorsa sıkma kendini limon gibi. bırak diğeri de haberdar olsun az da onlar sıkılsın.

sana yazık değil mi?