paralimpik olimpiyatlarının gereksiz olması

çok değil bundan yirmi sene sonra "gerekli olmak" fiilini yeniden tanımlatacak iddiadır. hem de öyle böyle değil, bağırta bağırta...

bu sene ilk kez, "normal" diye adlandırılan, ya da "engelli olmayan" şeklinde de tarif edilebilecek, hani şu bolt'ların phelps'lerin falan tarihe geçtiği olimpiyatlarda Oscar Pistorius isimli güney afrika'lı koşucunun protez bacaklarıyla diğer sporcularla birlikte yarışmasına izin verildi. belki dereceye girip finale kalamadı, ancak insanlık ve spor tarihini değiştirdi: çünkü sosyal anlayış sınırı bir kere geçildi. bundan gayrı insan teknolojisi "engel" kavramını kendi avantajına çevirecek ve doğanın sağlayıp sağlayabileceği en ehil uzuvlardan çok daha iyilerini geliştirerek hadiseye müdahale edecek. dolayısıyla gerçek gösteri, asıl ilgi çekici alan paralimpiklere kayacak ve nihayetinde doğal uzuvlara sahip olmak bir dezavantaj haline gelecek.

işte o zaman denecek ki, aletsiz ve yapay olmayan olimpiyatlar "gereksiz" ve sıkıcı. bugün paralimpikleri gereksiz bulanlar da o gün gelince belki "ama bunlar doğal değil ki" diye sızlanabilir. farketmez: insanın neresi doğal ki zaten, ya da doğayı aşamadıktan sonra insanın farklılığının esprisi ve özelliği nedir ki?

paralimpik gelecektir, olimpiyat tarih...