geçmişe özlem

silmek istediğim duygulardan.
belki üstesinden gelmek eldedir. bir anlık ruhsuzlaşma çabalarıyla , kendini tanıyamaz hale gelip insan silebilir o günleri, anıları.. ama mutlu olmak varken, *, odun ve demirden kalbe sahip olma isteği neden?

hep bir şekilde geçmişi özleme hali, insanı yer bitirir..
hep o eski günleri arama, o geçen zamanların varlığını tekrar görme ve bir şekilde dönme hali.

o günlerin hatırlattıkları.. hissettirdiklerini tekrar yaşama isteği, o günlerin ağızda bırakan hoş tadını özlemek.
en fenası da o işte.

özlemek.
özlem.

ağır olan duygu !

"keşke"'lerle başlayıp, "belki ama, tekrar"'larla devam eden ruh halleri..

insanın kalbinin üstüne bir şey oturmuş gibi.

günlerin
ağırlığı
oturmuş
işte.

(bkz: sözlük yazarlarının ruh halleri)

not: aman sözlük ya.. ne itiraflara girerim buradan sonra, ne de "ben bu yazıyı kendime/sana/ona/şuna/buna" diye sürüp giden yazılara..