televizyonun yanında durunca görüntünün düzelmesi

doksanlı yılları başında henüz uydu kutuları her eve girmemişken, antenlerin anamızı ağlattığı yıllarda, bir türlü düzelmeyen görüntüyü düzeltmek için televizyonun yanına gidilir ve tam o sırada büyülü bir şey olurdu; görüntü cam gibi konumuna gelir ve tüm aile bireyleri hep bir ağızdan "duuur tamam, sakın kıpırdama sen , orada kalll" diye bağırırlardı. eğer evin en küçüğüysen mecburen izlenene şey bitene kadar olduğun yere mıhlanır ve anne ve ablaların dizinin gidişatına göre dökülen gözyaşlarını ayakta seyrederdin.

(bkz: hey gidi günler)