bir erkeği adam edip başkasına kaptırmak

kızlarda isyana neden olan duygudur.
ilk tanıştığınız zaman bilmezsiniz ne kadar çocuk olduğunu, gelişemediğini. boyuna posuna bakıp olgun, adam gibi adam zannedersin. yani boyu posu bu durumda size referans olur. öyle ki sizin yanınızda annesini azarlar, aşağı indiğinizde kızarsınız: "neden benim yanımda annene öyle davranıyorsun ne kadar ayıp. çok üzdün anneni. git özür dile." dersiniz. koşa koşa yukarı çıkar ve yanınıza geldiğinde annesinden özür dilerken ağladığını farkedersiniz gözlerinden. yani bunu düşünemeyecek kadar da embesildir. üstelik siz onun ilk kız arkadaşısınızdır. zaman geçer. şapka düştü kel göründü hesabı ne kadar tezat kişilikler olduğunuzu anlarsınız. ama artık çok geçtir her şey için. aşık olmuşsunuzdur. çabalarsınız. kendinizden ödün, taviz vere vere 4 yıl sonunda bir şeyleri değiştirmeyi başarırsınız. evet bir şeyleri dedim sakın yanlış anlamayın.
pes edersiniz. yılgınlık çöker üstünüze. terkedersiniz. terkettiğiniz zaman yemin eder. "değiştireceğim kendimi. her şeyi yoluna koyacağım" der. geçen 4 yıl o kadar yormuştur ki kurduğu o aptal cümlelere cevap bile vermez telefonu yüzüne kapatırsınız.
çok acıdır. gerçekten acıdır. ama iyiki de o telefonu yüzüne kapatmışım. iyiki de terketmişim. yoksa hala uğraşıyor olacaktım. şimdi başka kızlar sefasını sürsün umrumda değil. benden uzak olsun da.

edit: erkekler. ah erkekler. komiksiniz. *
edit büdüt: tamam vurmayın artık öldüm.