bugün

türkiye de cep telefonunun ilk yılları

yer: uşak
sene: 1998

üniversitede 2. yılımız. trabzonlu bir arkadaşımız vardı. ismi adem (soyadını burdan ifşa etmeyeyim). nokia 5110 lar piyasaya daha yeni çıkmış. adem'e telefon almak için izmir'e gittik. öyle her yerde bulmak ne mümkün.

neyse efendim izmir'den telefonu alıp uşak'a döndük. dönerken yolda telefonla oynadığımızdan şarjı bitti. hep beraber eve döndükten sonra adem telefonu şarja taktı. o sırada içimizden kütahyalı olan uğur, adem'e "oğlum telefonun şarj göstergesi yukarı çıkınca telefonu şarjdan çıkarıcan aşağıya inince tekrar şarja takıcaksın" dedi, ademle kafa bulmak için. tabii bizimki buna inandı sabaha kadar uyku uyumadı garibim adem. şarj göstergesi yukarı çıktı fişi çek, şarj göstergesi aşağı indi fişi tak sabaha kadar adem fişi tak çıkar tak çıkar.... biz mi gülmemek için artık dudaklarımızı ısırıyoruz.

bugün bile buluştuğumuzda konu cep telefonuna geldiğinde bunu anlatıp çok güleriz. sen çok yaşa e mi adem.

edit: neyini eksiledin arkadaşım bunun. yaşanmış olan bir şey sonuçta.