bugün

eulogy

"yüloci" şeklinde okunan, tool'un ikinci albümü ænimadan; tool'un, rölatif sembolist müziğinde pseudosubjelere yönelttiği ılımlı zorbalığın duygudurum çalkantıları dayatmasıyla karakterize 8 dakika 28 saniye boyunca ritmik zekaya adapte şarkısıdır.

demo versiyonunda danny'nin çaldığı neredeyse kesinleşse de, albüm versiyonunda şarkının girişindeki perküsyonel intro'nun adam jones'un gitarından mı danny careynin padinden mi geldiği halen bir muammadır. konserlerde ikisinin de yarı yarıya çaldığı görülmüştür. Albüm versiyonu elbette demodaki halinden üstündür, ancak tool'un bu şarkıda vermek isteyip dinleyicinin bir türlü alamadığı müzikal özü daha net görebilmek için, iki halini de yeterince dinlemiş olmak gerekir. Bu şarkının kanıtladığı en büyük şey, tool'un enstrümantal bir grup olduğu ve maynard james keenan'ın da vokaliyle dünyada eşi bulunmayan bir enstrümanı yarattığıdır. birincisi 5:14 ile başlayan ve ikincisi ve daha önemlisi 6:31 ile başlayan iki "danny carey altın standartında" ritmi de barındıran bu şarkıya bir diğer alternatif olaraksa (bkz: the pot)